ചൊവ്വല്ലൂര്‍ ശിവക്ഷേത്രത്തിന്റെ ആരാധകവൃന്ദങ്ങളില്‍പ്പെട്ട ഒരു ബ്രാഹ്മണ കുടുംബമായിരുന്നു അതിപ്രാചീനമായ മഴവന്നൂര്‍ ഇല്ലം, പൂര്‍വ്വീകന്മാര്‍ ചെയ്‌ത ഫലമായിട്ടോ എന്തോ, അവിടുത്തെ ഒരു മഹാ ബ്രാഹ്മണന് തൃശ്ശൂരിലെ വടക്കുന്നാഥനില്‍ നിന്ന് അളവറ്റ ഭക്തിയുണ്ടായി കൂടെ കൂടെ വടക്കുന്നാഥനെ ചെന്ന് ഭജിക്കുകയും വടക്കുന്നാഥന്റെ ഉപാസന അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഒരു പ്രധാന ദിന കര്‍മ്മമാകുകയും ചെയ്തു ഉപാസനയുടെ തീവ്രതയും ഉപാസകന്റെ ആത്മാര്‍ത്ഥതയും കൂടുമ്പോള്‍  ഉപാസ്യദേവത  വിളിച്ചാല്‍ വിളിപ്പുറത്താവും എന്നത് സാധാരണയാണല്ലോ .

അദ്ദേഹത്തിന് വാര്‍ദ്ധക്യസഹജമായ അവശതയാല്‍ ദിവസവും ശ്രീ വടക്കുന്നാഥ ക്ഷേത്രത്തില്‍ പോകുവാനോ, ദജിക്കുവാനോ സാധിക്കാത്ത ഒരവസ്ഥ വന്നു. ആ തിരുസന്നിധിയില്‍ പോവാതെ അവിടുത്തെ ഭജിക്കുവാന്‍ സാധിക്കാതെ വരുക എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് അസാദ്ധ്യവും അസഹ്യവുമായിരുന്നു. അങ്ങിനെ ഒരിക്കല്‍ യാത്രാമദ്ധ്യേ ഈ ക്ഷേത്രം നില്‍ക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് വടക്കുന്നാഥന് അഭിമുഖമായി നിന്ന് ഉള്ളുരുകി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. വടക്കുന്നാഥാ! ഭാഗവാനെ! എനിക്ക് കഴിവുള്ള കാലത്തോളം അവിടുത്തെ സന്നിധിയില്‍ വന്ന് ദര്‍ശനം നടത്തി കൃതാര്‍ത്ഥനാവുകയുണ്ടായി. ഇനി എനിക്ക് അതിന് കഴിയുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല. അതിനാല്‍ അവിടുന്ന് അടിയന് ദര്‍ശനം തന്ന് അനുഗ്രഹിക്കണേ. ആ സമയത്ത് അത്ഭുതകരമായ ഒരു ചൈതന്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു. 

ശ്രീ വടക്കുന്നാഥനെ ദര്‍ശിച്ചാല്‍ എന്ന പോലെ അളവറ്റ ആനന്ദവും അനുഭൂതിയും ബ്രാഹ്മണനില്‍ ഉളവായി. ശിവചൈതന്യം പ്രത്യക്ഷപെട്ട സ്ഥലത്ത് ഒരു ക്ഷേത്രം നിര്‍മ്മിച്ച് നിത്യപൂജ നടത്താമെന്ന് ബ്രാഹ്മണന്‍ പ്രതിജ്ഞ ചെയ്തു. ഭഗവാന്‍ പ്രത്യക്ഷമായ സന്നിധിയില്‍ പിന്നീട് ഒരു ക്ഷേത്രo നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ടു. ആ ക്ഷേത്രമാണ് ചൊവ്വല്ലൂര്‍ ശിവക്ഷേത്രo എന്നാണ് ചരിത്രം പറയുന്നത്.